jueves, 25 de febrero de 2010

XA SE NOS OLVIDABA ( deben ser as herbas) falarvos uppppssss da última cea celebrada en Febreiro:


Por primeira vez a cea celebrase máis alá da Derrasa (fumos unha vez os caracoles, e ainda están buscando o Poluto), ou o que é o mismo, en Ourense. E, claro, como non podía ser doutro xeito, tiña que ser o sábado de carnaval para así pasar máis desapercividos.

A cea organizouna o Hilario (a orella en primer plano e sua) e o Toni de Seur.

E decidimos ir o noso aire e atoparnos no restaurante, co cal, como era de esperar uns aparecimos nun sitio para cear cuando a cena era no do lado. Total, unhas risas para entrar en situación.

O final, cenamos no Manolo ou algo así, o importante e que o Toní de Seur fixo un amigo famoso¡¡¡¡.... Ainda que non volo creades Hilario Pino traballa de camarero en Ourense despois de descubrir que como periodista non tiña futuro decidiu provar na hostelería.

Hilario, amigo, "hermano", un conselliño: cando vexas unha cena na que os cenantes esten de esmorga, non lle digas que te chamas Hilario Pino, si tal, omite o apelido... e que a coña pode ser monumental.

E claro, pensando que eramos xente fina, meteronos nun salón ben bonito, rodeados de familias e nenos, e mulleres finas, e claro, nos ao noso botando a sortes quen lle entraba a rubia da mesa do lado que non paraba de rir. Pero oe, e o ben que lle quedaba o chandal¡¡¡¡ Iría disfrazada de tenista? Coma sempre, ante a falta de quorum, nadie lle dixo nada a rapaza e mellor así... polo ben dela.

E pensades que nos fumos do restaurante sin cantar? Tades tolos, ou qué? Eso sí, cando o noso presí (o da esquerda), osea o Orlando, ocurreselle decir: E logo, non cantamos?
Menos mal, que o Modestito(o do medio), (que sigue coa orden de alexamento da botella de licor de herbas, desde a última vez, sólo lle deixamos olela e desde lexos, polo seu ben e polo ben da camisa do Toupo), lle contestou.... espera un pouquiño a pagar, non vaia a ser que nos cobre a peza¡¡¡¡
A experiencia e un gradooooo¡¡¡¡
E despois de pagar, foi cando nos, decidimos amenizar a velada, a todo esto preguntamonos entre nos si algún tiña intención de volver o sitio, e cando a resposta foi, pois eme indisoluble... emepezou o jolgorio de verdade.....

Que demostración vocal¡¡¡¡
O Toni, que cantar o que se dice cantar, cantará as cuarenta cando as leva, acompañaba o bombo.. e a falta de bombo ben vale a mesa e a palma da man...
E claro, ahí entra en acción o noso vello amigo Hilario Pino que se aproxima sigiloso cual guepardo no Kalaharí, e por detrás e con nocturnidade e alevosía, golpea sutilmente duas veces no hombro do Toni e dice:
.- "Ehhh,,,, ehhhhh,,, non golpees que é de mala educación"...

Ole tus huevos chaval¡¡¡¡¡¡¡ O Toni mirouno con cara de decir: ehhhhhhhhh¿?
e claro o que eran palmadas na mesa transformaronse en golpes co puño cerrado e por si non chegaba o ruido o noso presi ( e que non podia ser presidente outro) colleu polo bico unha botella de viño (vacía por suposto) e amenazou con usala para comprovar a resistencia da mesa.....

Quedamonos coa duda de quen e mais duro:

-A mesa ou a botella
-A pacencia do Hilario ou os nosos collós
-A nosa garganta ou os oidos do resto da xente

O final non chegou a guardia civil (e non sería a primeira vez) e quedamonos coa duda de si nos botaron ou nos invitaron a sair. O caso e que despois fomos a conquistar Ourense e Ourense conquistounos a nos.. ...

Desde aquí un recordatorio para o noso presi... que en breve terá que pasar pola cuchilla. Seica lle van facer non sei que nunha perna. Como se equivoquen e lle operen a do medio, igual lle fan un favor a Betty si lle pegan un cachiño...

E un aviso a navegantes.... a próxima a de Marzo, será no Pallón. O día está por acordar pero nela, cumplimos dous anos... co cal estimados amigos, e sobretodo amigas estade alerta e si oides ouvear non o dudedes ... somos nossss¡¡¡¡¡

E eso sí.... O David, e o señor Cuchu teñen unha tarxetiña amarilla por andar faltando con escusiñas..... si non vos deixa vir a muller decideo e listo... si non hai que avergonzarse solo tedes que decir : NON QUERO QUE TE POÑAS ASÍ.....¡¡¡¡¡

pd: os que diciades que esta peña non iba a durar..... non nos felicitedes polo cumpleanos.... IDE PO CARALLO¡¡¡¡¡ eso si, con cariño.... jejejejeje..... Moitas felicidades a todos....¡¡¡¡¡

PARA OS QUE NON ENTENDEN GALEGO

Queridos amigos fai uns días falando con un amiguete Madrileño díxome que as veces cóstalle entender o noso acento, eu que xa estou canso de escoitar a Madrileños, Cataláns, e incluso moitos Galegos o mesmo conto voulles decir ¡O CARALLO! e como di o refrán:
Onde teñas o traballo nunca metas o carallo.
(Non ten que ver nada con esto pero é o único refrán que se me acordou coa palabra carallo)


DICCIONARIO DE CALDELAS PARA VISITANTES




(sacado do libro: CÓMO ENTENDERSE EN CALDELAS CON UNHA PLABRA)



Resignación: ¡ay que carallo!

Indignación: ¡que carallo!

Cachondeo: ¡bueno, carallo, bueno

Desplante: vai ó carallo

Inquisitivo: ¡que carallo é!

Contrariedad: tócate o carallo

Cansancio: deixate de caralladas

Ofensa: Este carallo ¡é parvo!

Templanza: ¡cálmate, carallo!

Amenaza: ven, carallo ven!

Negación : non, carallo, non

Negacion rotunda: nin carallo nin nada

Juramento: ¡me cago no carallo!

Ira: me cago no carallo, ¡carallo!

Alabanza: é un home de carallo

Duda: o carallo vintenove

Extrañeza: pero ¿que carallo pasa?

Desprecio: pásamo por debaixo do carallo

Animoso: dalle, carallo, dalle

Caprichoso: saíume do carallo

Cualitativo: non vale un carallo

Valorativo: róncalle o carallo

Fatalidad: ten carallo a cousa...!

Agotamiento: xa estou ata o carallo

Picardia: o caralliño

Metereologia: fai un tempo do carallo

Lejania: no quinto carallo



Probablemente, si non eres do Castro non o entendas... así que ide po carallo.




¡ EU NON QUERO QUE TE POÑS ASI!