-Para comenzar, temos que pedirlle disculpas o Isidro (pai da Sonia, e sogro do Lisardo (ou era o revés, xa non me acordo)), polo ruido e jolgorio que lle montamos do outro lado da ventana. Unha de duas, ou ten moita paciencia (todo un santo barón) ou e que esta xordo como unha tapia. Polo seu ben, esperamos que sea o primeiro. E desde aquí damoslle as gracias por non chamarnos a guardia civil (non coma outras) e deixarnos disfrutar dunha noite maravillosa (si facía frio non o setimos en absoluto). E como ocurre sempre despois dunha noite de troula... si lle faltamos disculpenos¡¡¡¡.

Como non temos fotos do Isidro, pois poñemos unha do santo, que seguro que se lle parece....... e si non... pois que se lle fai facer, o que conta e a intención.
Como sabíades todos os nosos fans, a cea foi na casa do Chapi, e pedazo mariscada que nos fixo comer. "Queredes marisco?, pois vadesvos fartar de marisco", e a boa fe que o conseguiu. Saironnos as navallas, os bois, e as cigalas hasta polos ollos... e de postre arroz con bogabante. O único que o comeu todo foi o Lisardo, ¿Pero canta comida cabe nun corpo tan pequeno?.

Como tampouco temos fotos do Chapi (que se podian poñer) pomos a do Florentino Perez, que un e presidente do Madrid e outro do Caldelao pois e máis ou menos o mesmo....
A cena foi espectacular, aproveitamos para estreitar lazos, o Toni de Seur fixose moi intimo co Lage, o Lage intimou co Marqués, o Poluto intimou co Chapi, o Orlando intimou co tobillo do Cuchú... e o Modestito durmia nunha esquina da mesa. "A culpa e dos antiestamínicos"... e que ahora chamaselle así o biño blanco¡¡¡¡
E como o final empezamos a darnos conta de que o noso mais que cantar e montar barullo contratamos a un profesional: O señor Pepe¡¡¡¡. Que fichaje, que maravilla¡¡¡. O señor Pepe, trouxo un equipiño mui xeitoso formado por uns amplificadores, uns cds, un teclado e uns altavoces, e por suposto un saxofón.... impresionante. So faltaba a cabra e a escaleira.... perdón só faltaba a escaleira que para cabras xa chegabamos nos... Despoís das discusions de rigor polo futbol, e despois de chamar o David para que viñera (e que tiña unha boda), a verdade e que non lle deixaron vir... Puxemonos a cantar os nosos pupurris de rigor, e nalgun caso acompañados polo saxofón do señor Pepe... que fichaxe.. tiña que vir máis veces.
Rematamos a cena, o Toñito fixo a sua visita de rigor de dez minutiños o water, e en compañía das herbas, da Sonía, da Romina, da Betty, e da Carmen, puxemonos a bailar e cantar o ritmo que o señor Pepe nos poñía desde o seu teclado..... todo arte¡¡¡¡

Por último, podería contarvos como acabou a noite, pero e que non me acordo..... e a demáis, si volo conto todo saberiades tanto coma min.
Unha cousiña máis:
Desde aquí quero desmentir as acusacións vertidas por lenguas envenenadas e envenenantes que suxerían en medios de comunicación tan prestixiosos como a CNN ou o semanario el Jueves, que nos non tivemos nada que ver coa falta de auga no rio Sil.



Sede moi felices.... pasadeo ben, e recordade.... EU NON QUERO QUE TE POÑAS ASÍ.....
2 comentarios:
esa gente del Castro, siempre de fiesta.BESOS
me gusta eso, seguimos vivos, ya se sabe que HERVA MALA NON PERECE, yo no es que quiera que la palmeis, sino que la gente que se junta para hacer el burro no dejeis en evidencia a los de mi Villa.
Publicar un comentario