XUNTANZA MES DE MAIO

Ven queridos amigos e menos amigos, rapaces e rapazas, gordos e esmirriados, tolos e máis tolos, guapos e feos, cocacolas e zumos, tetas e cus… compráceme avisar que un mes máis como corresponde este grupo de calandracas volvemos a xuntarnos para cear, cantar, tomar uns vasetes, tomar outros vasetes, logo outros vasetes, para seguir tomando unhas copas, logo máis copas, e terminar decíndolle o noso tío ( o Tio Elías ) que porfavor nos leve a camiña.

Para os que pensades que as nosas ceas non serven para nada estades moi, pero que moi equivocados, xa que nos somos xente seria e preocúpannos as mesmas cousas que a todo mundo, e cando son as catro da mañá planteámos preguntas cómo: ¿ Por qué as mulleres non poden pintar as pestañas coa boca pechada?, ou temén o Toupiño tense preguntado ¿ Por qué as ovellas non encollen cando chove e os xerseis de lana sí?, tamén se ten planteado o Chapi ¿Hasta dónde lava a cara un calvo?, o noso avó Julio tamén se pregunta si un parto na rúa, ¿ é alumeado público?, Lisardo tamén se preguntou , si voar é tan seguro ¿por qué os aereoportos lles chaman Terminal?, ou tamén nos preguntamos ¿ qué carallo contan as ovellas para dormir?,ou ¿Dónde está a outra mitad de Oriente Medio?..e un largo etc de preguntas tan importantes para a vida. Para que logo digan que beber non vale para nada.

Os encargados de organizar a xuntanza son o Presidente da nosa peña, e o noso polifacético Toño ( coñecido cariñosamente por todos como Toupiño), o lugar escollido para tan gran ocasión é o restaurante Valilongo pois como podedes ver nesta foto ademáis dás cociñeiras tan guapas que teñen sempre, o Jorge que está o lado da Dori cambiou de carallo

Para que estedes todos avisados esta celebración será o sábado 22; a razón de escoller este día para a xuntanza ten unha clara explicación, pois porque nos sae da punta dos pipis, así que xa sabedes, o rematar a cea iremos para Castro a tocar o que lle tocou Michel a Valderrama, pero para pedir perdón por anticipado o presidente en representación de todos dalle un biquiño a cociñeira de Valilongo ( sin que se entere o Manolo, por suposto) por os trastornos que vamos causar, por que xa sabemos que os vamos a causar.

En fin amigos non vos tomedes a vida demasiado en serio, pois total non vades sair vivos de ela, e como di o refrán cualquer tempo pasado foi anterior.

Eu NoN qUeRo QuE tE pOñAs AsÍ